فراخوانی گسترده و تأکیدهای مکرر قرآن کریم به سازندگی اخلاقی و تهذیب نفس، بیانگر جایگاه بسیار جدی مقوله اخلاق در میان اهداف دین است. نقش تعیینکننده سنجه‌های اخلاقی در سوگیری کلان رفتارهای آدمی، بشر را سخت دغدغهمند پالایش و ژرف‌کاوی و بازتعریف مفاهیم اخلاقی و تدوین و بازنگری در موازین و قوانین اخلاقی و بازخوانی انگارههای عام انسان‌شناختی و معرفتشناختی در حوزه فرااخلاق، ساخته است و این دل‌‌مشغولی و علقه خاطر، وی را در طول تاریخِ معرفتاندوزی؛ به اندیشهورزی اخلاقی وا داشته است. در حالی که جهان معاصر سخت تشنه پیام معنوی تشیع و چشم در راه ره‌آورد رهایی‌بخش انقلاب اسلامی است، کارنامه حوزههای علمیه در ۲۵ سال گذشته در عرصه تولید اندیشه‌‌های اخلاقی ـ تربیتی، قابل دفاع نیست و در حالی که پژوهش‌های فقهی و کلامی در حوزه، رونق فراوان دارد، به عرصه اخلاق توجه جدی نمیشود. علم اخلاق پس از ظهور اندیشمندان بزرگی در مکاتب چهارگانه اخلاق اسلامی از قرن هفتم تا کنون تحول انقلابی و شالودهشکنی را به خود ندیده و برخلاف بسیاری از علوم اسلامی، نظریه‌‌پردازی و قاعده‌‌سازی در آن، قرن‌‌ها است که در حال رکود است. بیگمان یکی از مهمترین رسالتهای تبلیغی حوزه علمیه قم و پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی تعمیق و گسترش آموزههای اصیل اخلاق، تربیت و معنویت اسلامی در جامعه و اهتمام به پیشنیاز اصلی آن، یعنی تولید تفکر اخلاقی بر اساس مبانی اسلامی و استخراج نظام اخلاقی تربیتی و معنوی اسلام و تهیه پاسخهای متقن برای پرسشهای نوپدید در حوزه اخلاق، معنویت و تربیت است که تشکیل پژوهشکده اخلاق و معنویت گامی اساسی برای رسیدن به این هدف به شمار میرود. این پژوهشکده از سال ۱۳۸۲ با عنوان گروه اخلاق و تربیت فعالیتش را آغاز کرد و در سال ۱۳۸۶ با ظرفیت دو گروه پژوهشی و اختصاص نام مرکز، به فعالیت‌های خود ادامه داد. از سال 1396 با افزوده شدن گروه اسلام و مطالعات معنویت دور جدید فعالیت‌ها ذیل عنوان پژوهشکده اخلاق و معنویت با سه گروه پژوهشی آغاز شده است.
user_comments
producer_books
