کتاب « نظریه حذف گرایی در فلسفه ذهن » پرسش از جایگاه وجودشناختی انسان و چیستی ذهن و حالات ذهنی او پیشینه ای به درازای تاریخ فلسفه دارد. در فلسفه قدیم مفهوم «نفس» هم به قابلیت ها و حالات ذهنی و روانی انسان دلالت می کرد و هم به جنبه های حیاتی یا زیستی او و در نتیجه، اگر دیدگاهی درباره نفس مطرح می شد، هم دیدگاهی درباره حالات ذهنی انسان بود و هم دیدگاهی درباره حالات زیستی او.
بخش های اصلی این کتاب عبارتند از:
حذف گرایی و ابزارانگاری
باورنده های واقعی به عنوان دستگاه های التفاتی
مادی انگاری حذفی و گرایش های گزاره ای
چشم انداز و بازاندیشی مسئله ذهن و بدن؛ آیا میتوانیم مسئله ذهن و بدن را حل کنیم