ساعت سۀ بعدازظهر دیروز، امام صدر پس از برگزاری نماز جمعه، به همراه چهار نفر از معاونانش تحصن خود را در مسجد مجتمع آموزشی عاملیه در خیابان عمر بن خطاب آغاز کرد. ایشان در تبیین این اقدام خود گفت: «طی روز و شب گذشته شکایت‌ها را دریافت می‌کردم و صدای گریۀ بیوگان و یتیمان را می‌شنیدم و با وجود آنکه همۀ تلاش خود را به کار بستم و خواب به چشمم نیامد، بمباران فروکش نکرد و اوضاع همچنان بدتر می‌شد. از این رو، ساعت دو بعدازظهر امروز تصمیم گرفتم تحصن کنم و روزه بگیرم و در این میان توشه‌ام کتاب خدا و چند جرعه آب است. من اینجا خواهم ماند تا یا شهید شوم و یا کشور به حال طبیعی بازگردد. من با مادر و همسر و فرزندانم وداع کرده‌ام و آمده‌ام تا به درگاه خداوند دعا کنم که این سرزمین را نجات دهد.»
سپس امام بیانیه‌ای صادر کرد و در آن علل اصلی بحران را و نقش برخی از سیاستمداران را در استمرار بحران و درگیری بازگو کرد و تلاش‌ها‌یی را که برای توقف خون‌ریزی انجام داده بود و همچنین خواسته‌ها‌ی خود را برای پایان دادن به تحصن خاطرنشان کرد. در این بیانیه آمده است: «وطن خود نخستین محروم است؛ گفت‌وگو دیگر سودی ندارد و گوش‌ها نمی‌شنود و وجدان‌ها نیازمند کسی است که آن‌ها را تکان دهد و بیدار کند. خاک وطن را آلوده‌اند و من به خانۀ خدا پناه آورده‌ام و از او یاری و نیرو می‌طلبم.»
ب. امام صدر پس از صدور بیانیه، نماز جمعه را اقامه کرد و در خطبه‌ها‌ی نماز در توضیح علت تحصن خود در مسجد گفت: «ایمان به خدا از اهتمام به امور مردم جدا نیست.» وی با تبیین عوامل حقیقی بحران که مهم‌ترین آن‌ها کمربند فقر در اطراف پایتخت است و با انتقاد شدید از دستگاه حاکم به سبب بمباران وحشیانۀ شیاح، راهکار برون‌رفت از بحران را ترسیم کرد و از مردم خواست تا به طور منظم و بدون استفاده از اسلحه، در این زمینه مشارکت داشته باشند.